Που οδηγεί η αποθέωση της πλειοδοσίας για μία ψήφο…

Που οδηγεί η αποθέωση της πλειοδοσίας για μία ψήφο…

Σαν ήμασταν παιδιά τρέχαμε να πούμε τα κάλαντα (με αφορμή τις εορταστικές μέρες που πέρασαν) και κυρίως εκεί που έπεφτε χρήμα. Ο κύριος που σερβίρει στο κατάστημα εστίασης γνωρίζει την παρέα που αφήνει φιλοδώρημα και σπεύδει άμεσα. Το νήπιο ανάμεσα σε δύο παππούδες τρέχει να αγκαλιάσει εκείνον που κάνει τα πιο πολλά δώρα και παιχνίδια.

Τέτοια βλέπουμε πολλά στην ζωή μας και έχουμε όλοι τις εμπειρίες μας. Είναι κινήσεις και αντιδράσεις που έχουν εμφυτευθεί στο μυαλό μας έχουν χαραχθεί στην συνείδηση μας παιδιόθεν με αποτέλεσμα να μας ακολουθούν δια βίου. Δεν είμαι ειδικός ή επιστήμονας της ψυχολογίας για να προχωρήσω σε ανάλυση απλά τα αναφέρω ως παραδείγματα για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε την συμπεριφορά μας όσον αφορά την πολιτική.

Θεωρώ ότι η τοποθέτηση μας η ένταξη σ ’ένα κόμμα έχει διάφορες εκκινήσεις. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι το σημείο αναφοράς που δίνει τις πρώτες κατευθυντήριες γραμμές οι οποίες συνεχίζουν ή όχι με την ενηλικίωση και επηρεάζονται σε μέγιστο βαθμό με τις σπουδές σε πανεπιστήμια. Σ’ αυτούς τους χώρους οι κομματάρχες διαθέτουν εκπαιδευμένα άτομα που μυρίζονται ποιους θα προσεγγίσουν. Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα εντατικά σεμινάρια και η αποθέωση της πλειοδοσίας.

Ένα κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία και σχηματίζει κυβέρνηση. Κέρδισε διότι παρουσίασε ένα πρόγραμμα στους ψηφοφόρους βασισμένο σε μια ατέλειωτη σειρά υποσχέσεων που όμως κατά την διάρκεια της θητείας όχι μόνον δεν τηρεί αλλά πράττει και ενεργεί αντιθέτως. Επόμενο και λογικό είναι οι αντιδράσεις των πολιτών στις εξαγγελίες και πλειοδοσίες που τους έπεισαν να είναι αρνητικές. Αυστηρή κριτική απογοήτευση γκρίνια αμφιβολία και πλήθος άλλων συναισθημάτων.

Ο πανούργος πολιτικός τα γνωρίζει όλα αυτά πολύ καλά άλλως θα έκανε κάποια άλλη δουλειά. Γι’ αυτό για το διάστημα που απομένει για τις επόμενες εκλογές επιδίδεται σ ’ένα καταιγισμό νέων υποσχέσεων εν μέσω βέβαια υποκριτικών δικαιολογιών για τα μη πραγματοποιθέντα και η πλειοδοσία σε θέματα που καίνε τους πολίτες φθάνει στο αποκορύφωμα. Οι πολίτες το βλέπουν με μεγάλη επιφύλαξη καταρχάς διότι έχουν τις υποψίες τους όμως όσον προχωρά η προεκλογική περίοδος και φθάνουμε στην ώρα της κάλπης τότε κάνουν την *υπέρβαση* και ψηφίζουν αυτούς που τους ξεγέλασαν με την αυθυποβολή ότι στο τέλος όλα θα γίνουν πραγματικότητα.

Κυρίες και κύριοι όσον απορρίπτουμε τον εαυτόν μας και υποβιβάζουμε την αξιοπρέπεια και τις ικανότητες μας τόσο οι απατεώνες πολιτικοί θα έχουν ευρύτατο πεδίο παροχολογίας και πλειοδοσιών άνευ κόστους γι’ αυτούς. Οι συνέπειες και τα δυστυχή αποτελέσματα θα συνεχίζουν εντονότερα να επηρεάζουν την ζωή μας να φθείρουν την ύπαρξη μας και τις αρχές πάνω στις οποίες πρέπει να βαδίζουμε αν θέλουμε να είμαστε λογικοί και σώφρονες. Η ανάδειξη μας ως πολιτικά όντα προϋποθέτει απομάκρυνση από πλειοδοσίες και άμεση απόρριψη των προσώπων που χρησιμοποιούν το ψεύδος και την διαβολή.

Χρήστος Κράγιας.