Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο….

 

Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο….

Αυτή η παροιμία ας πούμε ή απόφθεγμα του σοφού λαού, λέει πολλά. Στην διάρκεια του βίου μας, έχει συμβεί πολλές φορές να τυγχάνει εφαρμογής και συνεπειών βεβαίως. Οπότε με την ήδη εμπειρία μας, προσέχουμε να μην την ξαναπατήσουμε. Εξετάζουμε λεπτομέρειες, προσπαθούμε να αποκαλύψουμε παγίδες, για να βγούμε αλώβητοι από παράξενες καταστάσεις. Και επειδή, υποψιασμένοι όντες, από παλαιότερα στραβοπατήματα, προχωράμε με βήμα και βλέμμα ερευνητικό, θεωρούμε πως θα αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις. Μέχρι εδώ καλά.

Υπάρχει όμως κι ένα πεδίο δραστηριοτήτων των πολιτών με μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι η πολιτική σκηνή και ενασχόληση. Εκεί είναι που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Εκεί είναι ένας κόσμος, που ναι μεν πιστεύουμε ότι τον γνωρίζουμε, αλλά τα μέχρι τούδε αποτελέσματα αναιρούν αυτήν την τοποθέτηση.

Τίποτα στην πολιτική δεν είναι φανερό για τους πολίτες. Το να πηγαίνουμε στην κάλπη, δεν σημαίνει πως είμαστε παράγοντες σοβαρού επιπέδου. Με την συμμετοχή σε κομματικές συγκεντρώσεις με λάβαρα και σημαίες, απλά διαψεύδουμε εαυτούς, αλλά και θέλουμε, ενδόμυχα, να προκαλέσουμε την προσοχή των πολιτικών, ως υποστηρικτές. Κάτι σαν διπλό παιχνίδι δλδ. Με την ρητορική τύπου καφενείου, εντυπωσιάζουμε ίσως κάποιους αδαείς, αλλά από ανάστημα μένουμε στο ίδιο. Παλαιοκομματικές πρακτικές, ιδιοτελείς, ατελέσφορες.

Η πολιτική παιδεία που μας λείπει, είναι η τροχοπέδη για περαιτέρω εξέλιξη. Οι πολιτικοί επιτείνουν αυτήν την άγνοια, αφού έχουν διαπιστώσει πως τους είναι πολύ χρήσιμη και την εκμεταλλεύονται στο έπακρον. Είπαμε ότι δεν γνωρίζουμε στην πραγματικότητα πως παίζεται αυτό το παιχνίδι. Είναι για λίγους, εξοικειωμένους στις ραδιουργίες και μηχανορραφίες.

Έχουν τεράστια μέσα ώστε να προσεταιρίζονται τα πλήθη, να υφαρπάζουν δολίως ψήφους και στην τελική ο λαός να παραμένει θεατής λόγων και ακροατής έργων. Το μόνον που τους ενδιαφέρει είναι η προσέλευση στην κάλπη, στο ταμείο δλδ. Εκεί γίνονται τα μαγειρέματα μετά τα αποτελέσματα που προκύπτουν. Γνωρίζουν εκ των προτέρων ποιος θα κυβερνήσει, αλλά η διαμόρφωση των ποσοστών των κομμάτων, απαιτεί λεπτές αριθμητικές ισορροπίες, για την τιμή των όπλων και την εν συνεχεία μόνιμη εξάρτηση των πολιτών.

Και οι πολίτες τί περιμένουν;;Να τους ανταμείψει τα ταμείο. Θέλουν εφαρμογή όσων προεκλογικά ειπώθηκαν. Θέλουν να ζωντανέψουν οι ελπίδες τους, μια άσπρη μέρα, βρε αδερφέ!! Η επόμενη μέρα όμως είναι μια τεράστια απογοήτευση. Και πως να μην είναι, φίλοι μου, αφού κατ’ επανάληψη εφαρμόζουμε την ίδια τακτική;;Άπειρες φορές μας διαβεβαίωσαν πως το ταμείο είναι γεμάτο και είναι πρόσφορα για εμάς. Και οι πολίτες αυτόβουλα θύματα της πολιτικής προπαγάνδας και κομματικών ιδεολογιών, εγκλωβίστηκαν και απόμειναν ρέστοι. Κατά συρροήν φθηνοί επαναστάτες της δεκάδας.
Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Υπεύθυνοι οι ονειροπαρμένοι πολίτες. Η ευτέλεια που μεταχειρίστηκαν, επιστρέφει δριμύτερη. Τα καμάρια, οι εκλεγμένοι στο απυρόβλητο, με σκέψεις για το επόμενο ταμείο.

Ας πρόσεχες πολίτη - ψηφοφόρε. Καταχώνιασες τις ενθυμήσεις σου και ιδού τα αποτελέσματα. Άραγε, θα γίνουν ποτέ μαθήματα τα παθήματα;;

Αυτό προσπαθεί να καταλάβεις η Ελλήνων Συνέλευσις. Αν δεν εννοήσεις πως το ταμείο το κρατάς στα χέρια σου, δεν έχεις μέλλον. Πάντα οι τσέπες σου θα γεμίζουν με καραμέλες, αλλά στο τέλος η γεύση θα είναι πικρή.

Κοντολογίς, παίρνεις το ταμείο και το διαχειρίζεσαι κατά το πρέπον, παίρνεις την διακυβέρνηση της πατρίδας και εξαποστέλεις τους κίβδηλους πολιτικούς στην λήθη και την ανυπαρξία.

Χρήστος Κράγιας