Χαμαιλέοντες πολλών ειδών…

Χαμαιλέοντες πολλών ειδών…

Χαριτωμένα ζωάκια εξωτικών τόπων, που έφθασαν στα σπίτια μας ως κατοικίδια. Αλλάζουν χρώμα ανάλογα με το φυσικό περιβάλλον που ζούνε, για να προστατεύονται από εχθρούς και για να συλλαμβάνουν την τροφή τους. Υπάρχουν πολλά είδη χαμαιλέοντα, που βασική διαφορά είναι το μέγεθος. Σαύρες μικρές όσον η χούφτα μας και μεγαλύτερες σαν τον δράκο του Κομόντο.

Υπάρχουν όμως και δύο είδη χαμαιλέοντα που ζούνε αποκλειστικά και μόνο στην πατρίδα μας. Ναι, μην εκπλήσσεστε!! Είναι μοναδική περίπτωση και αξία επιστημονικής έρευνας. Είναι οι πολιτικοί και οι πολίτες!!.Σας φαίνεται παράξενο;;Ας το πιάσουμε λιγάκι το θέμα και ίσως συμφωνήσουμε.

Οι πολιτικοί μας. Αυτός όλος ο κόσμος που απολαμβάνει την εκτίμηση και τον θαυμασμό μας. Τους κοιτάμε σαν θεούς και περιμένουμε θαύματα, κρεμασμένοι στις υποσχέσεις τους. Μόνον που θαύματα δεν γίνονται και μένουμε με το δάχτυλο στο στόμα.

Ποιοι είναι αυτοί;;Είναι οι πανέξυπνοι, ομολογουμένως, παίχτες ενός προσυμφωνημένου παιχνιδιού. Ορίζουν αυτοί τους όρους και κανόνες, αλλά είναι στην διακριτική τους ευχέρεια να τους καταπατούν. Μια συμπαγής μάζα που εκμεταλλεύεται σκέψεις και επιθυμίες των πολιτών. Αδίστακτοι, καπηλεύονται άνευ ηθικών αναστολών, τον μόχθο της κοινωνίας, αναλόγως των κατά καιρούς ,σκοπών τους. Σκηνοθέτες ολκής, χρωματίζουν με φανταχτερές σημαίες τα μαγαζάκια - κόμματα τους και αριστοτεχνικά εγκλωβίζουν τα ανύποπτα θύματα, τους πολίτες. Αυτοί οι πολιτικοί, ως έχουμε διακρίνει, συχνότατα αλλάζουν στρατόπεδο- κόμμα και αναλόγως παίρνουν χρώμα. Και μάλιστα όχι μια φορά.

Είδαμε πολιτικούς να έχουν αλλάξει τέσσερα - πέντε κόμματα. Ίσως κάποιοι από εσάς να σκεφτείτε πως αυτά τα κόμματα συγγενεύουν ιδεολογικά. Ίσως συγγενεύουν, αλλά τις πιο πολλές φορές, έχουμε άκρως αντίθετες τοποθετήσεις. Το παράδοξο φαινόμενο τελικά είναι οι διαδοχικές μεταγραφές πολιτικών εν είδη ποδοσφαιριστών.

Και οι πολίτες;;Τι γίνεται με αυτούς;;Ο τίτλος χαμαιλέοντες αντικατοπτρίζει την αλήθεια ή τους προσβάλλει;;Εδώ φίλοι μου, για να απαντήσουμε απαιτείται δύναμη αυτοκριτικής. Η αυτογνωσία είναι ο ουσιαστικός παράγοντας που θα μας βοηθήσει να γνωριστούμε με τον εαυτόν μας και να βάλουμε την ζωή μας σε τάξη.

Είμαστε de facto χωρισμένοι σε δεκάδες κόμματα και αναλόγως φέρουμε και τα χρώματα τους. Ενθουσιασμένοι οπαδοί, ακόλουθοι αμφιβόλου ικανότητας αρχηγών, αγόμεθα και φερόμεθα σε πεδία άγνωστα μεν σ’ εμάς, αποδεκτά δε, διότι οι πολιτικοί τα εκθειάζουν ως τα πλέον προσφορά. Κουβέντα βέβαια, δεν γίνεται για πολιτικές ιδεολογίες, απλά διότι οι πολίτες από την μια δε τις κατανοούμε και από την άλλη δεν ενδιαφερόμαστε να γνωρίσουμε τι πρεσβεύουν.

Ως ιδιοτελή άτομα με έλλειψη φαντασίας και πολιτικών προσδιορισμών, εύκολα μεταπηδούμε από κόμμα σε κόμμα, αναλόγως υποσχέσεων, ρουσφετιού, οικογενειακών συγγενειών και πλήθος άλλων λόγων.

Δεκάδες διασταυρούμενοι δρόμοι, στολισμένοι με φανταχτερά χρώματα και σημαίες, μας προκαλούν να τους διαβούμε. Και στο όνομα της καλυτέρευσης της ζωή μας, τους περνούμε όλους διαδοχικά, αλλάζοντας χρώμα ως χαμαιλέοντες, αλλά τελικά προκοπή δεν υπάρχει.

Σ’ αυτό το κομβικό σημείο, το κουβάρι, ξεχωρίζει ένας δρόμος με τα χρώματα της γαλανόλευκης. Είναι ο δρόμος της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ και οι πολίτες που τον ακολουθούν έχουν απορρίψει προ πολλού τα ανθελληνικά κόμματα. Είναι ο δρόμος ενός αγώνα που η εξέλιξη και κατάληξη θα είναι για τους πολίτες πρωτοφανής. Μακρύς ή όχι αυτός ο δρόμος, εξαρτάται από την συμμετοχή σου και την διάθεση για οριστική δικαίωση του Έλληνα πολίτη.

Και επειδή τίποτα δεν χαρίζεται, για να αποκτήσεις τα δίκαια και τα δικά σου, πρέπει ο στόχος και ο σκοπός να γίνουν η σημαία σου.

Ένας δρόμος, αυτός της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ κι ένα χρώμα αυτό της σημαίας μας.

Χρήστος Κράγιας