Γκραν γκινιόλ ή αλλιώς θρίλερ είναι αυτό που ζούμε…

Γκραν γκινιόλ ή αλλιώς θρίλερ είναι αυτό που ζούμε…

Μας αρέσει το σινεμά. Στην σκοτεινή αίθουσα, μύρια άνθρωποι μέρα - νύχτα συρρέουν για να απολαύσουν μια ταινία. Ποικίλα θέματα και προτιμήσεις, εντυπωσιακοί τίτλοι, καταπληκτικές τεχνικές και όσο ανεβαίνει η τεχνολογία, τόσο μένουμε άφωνοι και εκστασιασμένοι από ο τι βλέπουμε στο άσπρο πανί. Αυτή η βιομηχανία ανέδειξε και πλήθος ηθοποιών και υποκριτών (διαφορετικές έννοιες), που ως μαγνήτης τραβούν τους θεατές. Ένα είδος ταινιών είναι και τα Γκραν γκινιόλ ή αλλιώς θρίλερ. Και εδώ υπάρχουν πολλές μορφές αποτυπώσεις και αποδόσεις. Αστυνομικά, κοινωνικά κλπ., μας κρατούν σε αγωνία μέχρι το τέλος. Τα σενάρια, από πραγματικά ή φανταστικά, με έξυπνη πλοκή, δίνουν στον καθένα ο τι θέλει και περιμένει να δει. Αυτά συμβαίνουν μέσα στην αίθουσα.

Έξω;; Σε ζωντανή δράση και μετάδοση;; Μήπως βιώνουμε μια ταινία και είμαστε πρωταγωνιστές εμείς οι ίδιοι;; Χμ....κάτι φωνάζει πως είναι πραγματικότητα.

Οι ντόπιοι κινηματογραφιστές, σεναριογράφοι και παραγωγοί, έπιασαν το θέμα πολύ καλά και ζεστά. Ανακάλυψαν, από καιρού βέβαια, αυτήν την τέχνη και συνεχίζουν να την δουλεύουν, με τα ταμεία τους πάντα γεμάτα.  Και μας δουλεύουν κυριολεκτικά.

Αυτός ο κόσμος είναι οι πολιτικοί και τα κόμματα.  Μας βάζουν στην αίθουσα με δελεαστικό, διαφημιστικό υλικό και το τέλος είναι θάνατος.  Τρέχουμε πίσω τους για να δούμε και να απολαύσουμε την πραμάτεια τους. Τους ακολουθούμε πιστά, υπό τύπον αγέλης, γνωρίζοντας πλέον το τέλος, αλλά αποστασιοποιημένοι από την δεινή πραγματικότητα.

Αυτή η ταινία αρχίζει πάντα με όμορφες εικόνες, που φέρνουν μια γλυκιά προσμονή. Εύπεπτα μηνύματα και συνθήματα μας προσελκύουν, όπως το φως, τα έντομα και στο φινάλε καιγόμαστε. Αυτή δυστυχώς είναι η ομοιότητα και αντιστοιχία μεταξύ αφρόνων πολιτών - θεατών και εντόμων. Διότι αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια κατάματα, καταπατώντας βάναυσα και ανηλεώς την αξιοπρέπεια, αξιοσύνη, προσωπικότητα και την νόηση μας.

Οικειοθελώς υποβιβάζουμε εαυτούς σε άκρως προσβλητικό επίπεδο και αναγορεύουμε σε σωτήρες τους θύτες σωρείας εγκλημάτων. Τους αναγνωρίζουμε και τους τιμούμε για πλήθος αρετές, παραδομένοι στις απεχθείς ορέξεις τους και αποποιούμενοι των δικών μας ικανοτήτων και ιδεών.

Έτσι το θρίλερ προχωρά με καθηλωμένους, αποσβολωμένους θεατές, που ελπίζουν σε ανατροπή του αναπόφευκτου τέλους. Φρούδες ελπίδες.  Ο αιμοσταγής εκτελεστής θα παίξει τον ρόλο του δίχως αναστολές .Ο συναισθηματισμός ανύπαρκτος. Τιναζόμαστε σε κάθε βίαιη σκηνή και χωνόμαστε πιο βαθιά στον καναπέ.

Σοκ και δέος είναι η συνταγή της επιτυχίας, που συμπληρώνεται όμως από το αμορτισέρ της ίσως ανατροπής, σε αίσιο τέλος. Τέλος δεν υπάρχει, διότι η ταινία, εφόσον συνεχίζουμε να πληρώνουμε το πανάκριβο εισιτήριο, θα παίζει με όλο πιο ευρηματικά εφέ.

Αυτή η κατάσταση, φίλοι μου, πρέπει να τελειώσει. Και θα την τελειώσουμε εμείς οι θεατές-πολίτες. Επιτακτικά, δίχως αναστολές και αναβολές, αυτό το θρίλερ, η Γκραν γκινιόλ ταινία που μας ταράζει, φέρνει και την πανανθρώπινη αντίδραση.

Ο Δράκουλας πεθαίνει όταν μπήξουμε το παλούκι. Και η πραγματική, όμορφη ζωή – ταινία που μας αξίζει και μόνοι μας μπορούμε να δημιουργήσουμε, είναι όχι στην σκοτεινή αίθουσα, αλλά στο φως της ημέρας. Σεναριογράφοι και πρωταγωνιστές, όλες οι καθαρές, ζωντανές ψυχές με την ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.

Ξεκινάμε μια νέα φωτεινή πορεία, μεγαλειώδη και επιβλητική. Με δημιουργική φαντασία πέραν από μυθοπλασίες. Ας αδράξουμε την ευκαιρία που για πρώτη φορά μας προσφέρεται. Μοναδικοί συντελεστές για το ευοίωνο αύριο, οι συνειδητοποιημένοι πολίτες - οπλίτες.

Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ δεν είναι σύνθημα, αγαπητοί μου. Είναι ξύπνημα, η επιτακτική ανάγκη των χαλεπών καιρών που ζούμε. Η πλήρης ανατροπή είναι δική μας υπόθεση, με το να συν-έλθουμε σε ο τι μας αξίζει, επιθυμούμε και οραματιζόμαστε.

Χρήστος Κράγιας