Ποιος τελικά είναι ο Σταθμάρχης;;

Ποιος τελικά είναι ο Σταθμάρχης;;

Ένας σταθμός τρένων. Μύρια  άνθρωποι θα διακινηθούν με χιλιάδες τρένα. Πάνω στις μόνιμες, σταθερές τροχιές, άλλοι πάνε στην εργασία τους. Πολλοί ταξιδεύουν για ευχαρίστηση, υπάρχουν όμως κι εκείνοι που κινούνται άνευ πυξίδας. Επίσης για μια μερίδα της κοινωνίας, ο σταθμός έχει γίνει σπίτι για τους άστεγους.

Κυριολεκτικά σ’ έναν σταθμό θα αντικρίσουμε ένα θέαμα καταπληκτικό, ανθρώπων και μηχανών. Κάποιος όμως πρέπει να έχει τον έλεγχο, να επιβάλλει την τάξη, ώστε ο σταθμός να λειτουργεί εύρυθμα, όσον το δυνατόν περισσότερο. Και αυτός είναι ο σταθμάρχης, ο άρχων αυτής της κοινωνικής δομής.

Μάλιστα, ωραία!!.

Ποιον όμως θα βάλουμε για σταθμάρχη;; Οπωσδήποτε έναν ειδικό επί της λειτουργίας όλου του φάσματος, από τα τρένα μέχρι την συμπεριφορά του κοινού. Δλδ έναν άνθρωπο με γνώσεις και αποφασιστικότητα για να πάνε όλα ρολόι. Κι έτσι ο σταθμός, υπό την επίβλεψη του σταθμάρχη, λειτουργεί αενάως και ομαλά με ένα πλήθος βοηθών - υφισταμένων, τόσον στον κεντρικό σταθμό, όσον και στους διάσπαρτους, μικρότερους ανά το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Ποια η σχέση ενός σταθμού τρένων με μια χώρα, ένα κράτος;; Για να το δούμε λίγο βαθιά και να βρούμε ομοιότητες ή και διάφορες αν υπάρχουν. Ας επιλέξουμε ένα κράτος και να μην πάμε μακριά, μιλάμε για την χώρα μας.

Έχουμε μια κεντρική διοίκηση, την κυβέρνηση, προΐσταται ο πρωθυπουργός – σταθμάρχης και οι υπουργοί - βοηθοί του. Σ’ όλη την χώρα χιλιάδες άλλοι βοηθοί συντονίζονται για τα μέγιστα επιθυμητά αποτελέσματα. Από καιρού εις καιρόν γίνονται κρίσεις - εκλογές για την πιστοποίηση των ικανοτήτων τους, για την συνέχεια του έργου τους ή και για την αλλαγή με νέα πρόσωπα, εφ’ όσον δεν αποδείχθηκαν αποτελεσματικοί στον βαθμό που ήθελαν οι πολίτες – ψηφοφόροι - επιβάτες αυτού του τρένου.

Κι εδώ είναι η μεγάλη, κρίσιμη ερώτηση. Γιατί, αγαπητοί μου, σ’ αυτόν τον σταθμό - κράτος, για χρόνια και χρόνια, όλα πάνε στραβά και δυστυχήματα κατά ριπάς χτυπούν και σκοτώνουν τους επιβάτες -πολίτες;; Γιατί θρηνούμε για επαναλαμβανόμενες απώλειες και η διαδρομή είναι μέσα σ’ ένα μόνιμο ατελείωτο τούνελ, χωρίς αχτίδα φωτός στο βάθος;; Γιατί οι ράγες μπερδεύονται και οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες;;

Ο κατάλογος των * γιατί * μακροσκελέστατος. Επιφανειακές δικαιολογίες πολλές και εύκολες από τον σταθμάρχη - πρωθυπουργό και τους βοηθούς - υπουργούς. Άνοοι, ανίδεοι, δίποδα με αντιανθρώπινες τάσεις, μηχανοδηγοί του θανάτου, μας έκλεισαν στο γκέτο της ανυπαρξίας, ενώ οι ημέτεροι της εξουσίας απολαμβάνουν προνομίων και τον παράδεισο της ασυδοσίας.

Η αλήθεια όμως που καίει είναι μια. Ανικανότητα. Κι αυτή μοιράζεται εξ ίσου στην κυβέρνηση και στους πολίτες. Είμαι κάθετος και απόλυτος, διότι κι εγώ είμαι επιβάτης, μαζί με εσάς, σ’ αυτό το τρένο της συμφοράς που μας οδηγεί μετά απόλυτου βεβαιότητας, στον θάνατο. Πάμε κι όπου βγει;;

Όχι βέβαια. Τώρα θα στήσουμε, φίλοι μου, τον σταθμό που μας αρμόζει, με προορισμούς ασφαλείς και ταξίδια που όλοι ονειρευόμαστε. Κι αυτός ο σταθμός είναι η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.

Χρήστος Κράγιας