Κυβερνητικός θίασος με sold out παραστάσεις…

Κυβερνητικός  θίασος με sold out παραστάσεις…

Αμέσως κάνουμε συνειρμό με μια θεατρική σκηνή. Το θέατρο είναι μια προσφιλέστατη διέξοδος για το κοινό, που επιθυμεί μια έξοδο για ψυχαγωγία. Αναλύοντας την λέξη ψυχαγωγία, μπορούμε να φθάσουμε πολύ μακριά, αλλά ας περιοριστούμε σήμερα σ’ έναν πολυπληθή θίασο, που για εκατοντάδες χρόνια δίνει συνεχείς παραστάσεις, με ένα και μόνον θέμα. Οι ηθοποιοί - υποκριτές ( κι εδώ η συζήτηση θα μας πάρει πολύ ) εναλλάσσονται διαχρονικά και βιολογικά, αλλά πάντα με την ίδια επιτυχία.

Αναφέρομαι στον θίασο που ονομάζεται Ελληνικό Κοινοβούλιο και εμφανίζεται πάντα σε συγκεκριμένο παλκοσένικο.

Σαφώς και αντιλαμβάνεστε τι εννοώ και οπωσδήποτε θα έχετε γνώση περί του θιάσου και η γνώμη σας ,όποια και αν είναι, θεωρείται βαρύνουσα και από μένα σεβαστή. Αυτός ο θίασος, λοιπόν, έχει επιλέξει ένα έργο, στο οποίο μετά από τις απαραίτητες πρόβες και αξιολογήσεις, ένα εναλλασσόμενο πλήθος συμμετέχει και εκτελεί νούμερα, προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού. Σκηνοθέτες διαλέγουν τα σκηνικά βάσει σεναρίων που προέρχονται από «άγνωστους» συγγράφεις. Οι ατάκες έχουν την τιμητική τους και ξεσηκώνουν το κοινό. Από το προσωπικό θα επιλεγούν οι ηθοποιοί που για το έργο και τον χρόνο παρουσίασης «τραβούν»  και φέρνουν κόσμο στο ταμείο.

Το έργο βέβαια, πάντα είναι το ίδιο, ενίοτε το μοτίβο αλλάζει, αλλά το ζουμί είναι ότι η όλη διαδικασία συμβαίνει διότι εμείς οι θεατές, με την άγνοια των πραγμάτων που μας δέρνει, χρειαζόμαστε αυτήν την παράσταση, μήπως και αναγνωρίσουμε την αξία τους. Θεωρητικά και πρακτικά ο θίασος εμφανίζεται ως μέσον δικής μας αποκλειστικά επιμόρφωσης, σεμινάριο ευπειθείας και ευγνωμοσύνης, ευκαιρία για τους πολίτες αναγνώρισης ευγενών σκοπών. Οι συμμετέχοντες στον θίασο, συγγραφείς, ηθοποιοί, τεχνικοί κλπ., για την εκτέλεση του έργου, συμβολικά αμείβονται, διότι η ιδιοσυγκρασία και συνειδητοποίηση που τους διακατέχει, δεν επιτρέπει υπερβάσεις και παρεκτροπές.

Εδώ βλέπουμε την επιβράβευση της ηθικής, ανιδιοτέλειας, την απέραντη προσφορά προς τον άνθρωπο, την αυστηρή απονομή δικαιοσύνης και γενικά μετάδοσης στο κοινό διδαγμάτων σεμνού βίου. Σπανιότατα παρουσιάζονται ηθοποιοί που αρνούνται να εκτελέσουν μέρος της σκηνής του έργου και αυτοί ως παραδειγματισμό, για τα χρηστά ήθη, τιμωρούνται με απομάκρυνση - απόλυση. Ο θίασος βρίσκει πρόθυμους αντικαταστάτες, οι παραστάσεις συνεχίζονται με επιτυχία και τα εισιτήρια είναι sold out.

Περάστε κόσμε!! Μην σπρώχνεστε!! Οι παραστάσεις θα συνεχίζονται εσαεί!!

Υ.Γ. Τώρα και διαδικτυακά!!

Χρήστος Κράγιας